Hakan ve Kenan Akgül kardeşler anne ve babasından başka, amcasının yanında büyüyen iki kardeş. Akgül kardeşler, tıpkı ilkokulda, ortaokulda, lisede ve tıpkı üniversitede okudular. Artık ise birebir okulda ve branşta öğretmenlik, birebir üniversitede yüksek lisans yapıyorlar.
Hakan Akgül 1995, Kenan Akgül ise 1997 yılında Güngören’de dünyaya geldiler. Anne ve babaları onlar bebek denecek yaştayken ayrıldılar. Bu ayrılık sonrasında iki kardeşin amcaları İsa Akgül’ün konutuna yerleşti ve onu baba bildiler. Anne baba yoksunluğunu birbirlerine sıkı sıkı sarılarak gidermeye çalışan Akgül kardeşlerin en büyük destekçisi daima amcaları oldu. İki kardeşin Güngören Mustafa Kemal İlkokulu’nda 2002 ve 2003 yılında başlayan eğitim seyahati ilkokulun akabinde 75. Yıl Ortaokulu ve Bağcılar Anadolu Lisesi’nde devam etti.
ANNE BABA YOKLUĞU BİZİ BİRBİRİMİZE BAĞLADI
Ağabey Hakan Akgül kardeşi Kenan Akgül’le birlikte ilerleyen ömür hikayelerini şöyle anlatıyor; “Çocukluğuma dair hatırladığım şeylere bakınca yalnızca kardeşim ve amcam var. Anne ve babamız biz çok küçükken boşanıp kendi hayatlarına gitmeyi tercih etti ve bizi terk etti. Biz de Güngören’de amcamın yanında kuzenlerimle büyüdük. Gerçek anne babamızla çok kısa bir müddet irtibatımız sürse de ikisinin de uzun yıllar seslerini duymadık. Olağan bu durum iki kardeş ortamızda çok daha güçlü bir bağın oluşmasına neden oldu. Uzun yıllar olduğu üzere bugün de birlikte yaşadığımız için hayatın getirdiği sıkıntıları birlikte aşıyor, sorumlulukları paylaşıyor ve birbirimizi desteklemeye devam ediyoruz. İkimiz de ‘amcam bizim babamız yerindedir’ diyebiliriz ve şu an düzgün karakterli öğretmenler olduysak bunu ona borçluyuz. Zira bize kendi çocuklarından farklı olduğumuzu hiç hissettirmedi. Biz de bir anne babanın evladını görünce gururlanabileceği her şeyi yapmak için çok uğraş ettik.
AYRILINCA ÇOK BOCALAMIŞTIK
Lisede amcamın yükünü biraz olsun hafifletebilmek için bir yandan da çalışıyorduk, birimiz garsonluk yaparken öteki çorap satıyordu. Bi yandan da ergenlik periyodu… Yani lisede derslerimizde bocaladığımız vakitler oldu. Fakat lisedeki bu iş tecrübelerimiz bize İş hayatının ne kadar güç olduğunu gösterdi ve ‘bizim okumaktan diğer dermanımız yok’ diye düşündük. Lise bitince evvel ben üniversite imtihanına girdim ve Balıkesir Üniversitesi’ni kazandım. Kardeşimse bir yıl sonra girdiği üniversite imtihanı sonrasında Zonguldak’ta sınıf öğretmenliği okumaya başladı. Birinci ayrılığımız bu olmuştu. Balıkesir’de yurtta kalıyordum ve kardeşim yanımda olmadığı için çok bocalıyordum. Kardeşim de benim üzere zorlanıyordu tek başına. Fakat daha fazla farklı kalmak istemiyorduk. O Kenan üniversitedeki birinci yılında çok çalışıp not ortalamasını yükseltti ve yatay geçişle Balıkesir’e geldi. Kardeşim gelince her şey yoluna girdi ve birlikte sınıf öğretmenliğinden mezun olduk.
NEREDEYSE HİÇ AYRILMIYORUZ
Mezuniyet sonrası da birbirlerinden ayrılmayan iki kardeşin küçüğü olan Kenan Akgül ise mezuniyet sonrası tıpkı okulda öğretmenliğe giden seyahatlerini şöyle anlattı; “Ağabeyim mezuniyetten sonra ben ise son sınıftayken KPSS’ye hazırlandık. Pandemi vaktiydi ve atamalar gecikmişti. İkimizde yeterli puan elde ettik ve İstanbul’da kalmak istedik. Birer sene ortayla Sultangazi İlkokulu’na atamamız yapıldı ve şu an ben 2’nci o 3’üncü sınıflara öğretmenlik yapıyoruz. Tıpkı konutta yaşıyoruz, yani neredeyse hiç ayrılmıyoruz. Birebir okulda birlikte vazife yaptığımız için ikimiz de çok memnunuz.
AMCAMIN ÖNÜNDE KEP ATMAK HAYALİMİZ
Bu yıl öğretmenliğin yanında öğrenciliğe tekrar devam edeceğiz. Yıldız Teknik Üniversitesi’nde sınıf öğretmenliği yüksek lisansına başladık. Bugüne kadar daima birebir okullardaydık ancak yaş farkından dolayı tıpkı sıralarda hiç oturmamıştık, artık oturacağız. Amcam üniversite mezuniyetimize gelememişti, hayalimiz yüksek lisanstan mezun olurken onun önünde kep atmak. Verdiği emeğin boşa gitmediğini görmesini çok istiyoruz.”
Fotoğraflar: Levent KULU
